عشق جوونی

          درد انسان متعالی " تنهائی و عشق "است    دکترشریعتی 

بیست و نه خرداد هر سال یاد آور پرواز توست به دیار عاشقان وارسته 

... و یاد تو در یادمان های تکراری  مان همیشه جاودانه است و ماندگار

وصدای تو که صدای مظلومیت تاریخ بود و تو خود : طرحی از یک زندگی

یادت گرامی و روح ات شاد

ای کاش میدانستم پس از مرگم اولین قطره ی اشک را چه کسی برایم میریزد و آخرین کسی که منو فراموش میکند کیست؟ غربت را نباید در شهری غریب یا در گمشدن لحظه های اشنا جستجو کرد هر وقت عزیزت نگاهش را به دیگری تعارف کرد تو غریبی

داشتم اشکهایم را روی نامه ای عاشقانه با قطره چکان جعل میکردم خاطرم آمد شاید دلتنگ خنده هایم باشی ببخش اگر این روزها عشق با گریستن ثابت میشود

یک عاشقانه کوتاه

میروی با اشک حسرت دیده ام را تر کنی

                                             می روی تا با نبودن عشق راپر پر کنی

                                                         آن همه گفتی نگاهم با نگاهت زنده است

                                                                      من نباشم میتوانی روزها را سر کنی

                                                                                           در نبودت گریه کردم آینه احساس کرد

                                                                          آینه شو گریه ام را حس کنی باور کنی

                                                      سبز در عشقت شدم تو دانستی ولی

                                عاقبت می خواستی در قلب من خنجر کنی

                  بعد تو درسینه نامت می شود یک خاطره

کاش می شد قه عشق مرا باور کنی

نفرینت می کنم اما هنوزم دلم اسیره

یه روزی خودت می فهمی یه روزی که خیلی دیره

من میرم واسه همیشه هیچی تنهایی نمیشه

فکر میکردی بر میگردم حالا باورت نمیشه

گریه نکن گریه نکن گریه نکن اشکاتو باور ندارم

بازم داری دروغ میگی دروغ میگی من که ازت نمیگذرم

آخه دیگه باور ندارم عزیز دلم حتی اگه بگی دوست دارم

نمیدونم تو دل به کی بستی قلبمو شکستی چاره نیست باید برم

اگه به پام بیفتی بگی دروغ نگفتی دیگه باور ندارم اینو بدون که باختی

دیر اومدی عزیزم باید تنها بمونی باید برم که شاید تو قدرمو بدونی